Portretów ciąg dalszy.

Witajcie :)
Nie wiem jak u Was, ale u mnie deszcz za oknami, jest jednak ciepło i mimo wszystko jest całkiem przyjemnie. Zrobiło się jednak jakoś jesiennie, dziwna ta nasza wiosna.
Dzisiaj pokażę Wam kolejne portrety, powstaje ich całkiem sporo, nawet jak na moje możliwości.
A pomysły na jakie ludzie wpadają jak zawsze mnie zaskakują ;)

Portret ślubny w stylu lat siedemdziesiątych, wtedy ta para powiedziała sobie "Tak".
Kto z Was pamięta tamte lata?

Tu kolejna para z pasjami :)

A tu portret które szczerze mnie rozbawił ;) Nie, nie pobrudziłam go, dziadzio jest stolarzem i trociny na sweterku były obowiązkowe :) Babcia pielęgniarka, ale to chyba widać z daleka ;)

Ten portret wprawił mnie w osłupienie... miała być tokarka, no i jest ;)

A to jeden z moich ulubionych portretów:

Kolejny portret ślubny :)

I jeszcze starsza para.. tu problemem była pasja babci... rower ;)

Pozostałam przy kierownicy ;)
Na zakończenie portret rodzeństwa, bardzo sympatyczne dzieciaczki ♥

Jak widzicie mam nad czym myśleć, więc bardzo często wyłączam się z życia internetowego.
Po za szyciem i internetem jest jeszcze życie w realu, a i tam jakoś trzeba wypełniać swoje obowiązki ;) Pozdrawiam kochani i życzę Wam udanego wtorku ♥

Kolejna babcia i nie tylko.

Od czasu do czasu mam okazje uszyć starszą panią przy pracy, jak tak na nią patrzę to widzę siebie za kilka lat ;)  Czas szybko płynie.. ani się człowiek nie obejrzy, a stanie się to faktem.

Sama maszyna jest tej wielkości, trzymam ją na dłoni. Pod igłą patchwork confetti, pocięłam jedną z moich prac ;)

Jak zawsze odrobina zabawy lalkami, babcia uczy wnuczkę :)

Uszyłam tez coś innego, jest maszyna...

...i jest sowa ;)

Sowa jest bardzo pracowita, podobnie jak starsza pani :)
Wersja dla dziewczynki więc jest bardzo różowo.

Musze przyznać, że ludzie wciąż zaskakują mnie swoimi pomysłami, na razie daję rade, by je realizować i to cieszy :)

Miłego dnia ♥

Pogodnie.

Mam ogromną słabość do patchworku confetti.. uwielbiam tę technikę.

Z czeluści archiwum wytargałam obraz uszyty w ramach wymianki na facebookowej grupie.

Musiał to być oczywiście krajobraz, bo mam na tym punkcie totalnego bzika ;)

Chmurki na niebie namalowałam farbą do tkanin.

W miarę jak przybywało elementów, czułam co raz większą ekscytacje.

Nie lubię planować tego co będę szyć, w głowie mam jakiś zarys, a potem .. po prostu szyję.

W sumie to nie wiem dlaczego nadałam taki kształt temu obrazkowi... bo taką miałam fantazję?

Po skończeniu długo się w niego wpatrywałam, miałam wątpliwości czy będzie udanym prezentem, ale niepotrzebnie się martwiłam. Obrazek najwyraźniej się spodobał, a tak prezentuje się u właścicielki :)

.. miła odskocznia dla oczu, gdy za oknem panuje szarobura pogoda... 

Żywiołowe szycie.

Było tak... szyłam któryś z kolei portret, coś jednak nie dawało mi spokoju.
Nerwowo kręciłam się na krześle, aż w końcu gdy skończyłam portret,  dałam nura w moje szmatki ;)
W głowie krążył pomysł bliżej nieokreślony, jednak gdy usiadłam do maszyny już wszystko wiedziałam.
Coś nie dużego, co można potraktować jak podkładkę pod stopkę.
To jest mój żywioł :)

W sumie może też być obrazkiem :

Taka odskocznia od czasu do czasu jest potrzebna, można się wyszaleć i stworzyć coś całkiem fajnego. Co myślicie o takim szyciu?

Mata dla dziewczynki.

Pokazywałam Wam kiedyś matę "Łąkę"  dla chłopca, czas więc pokazać matę dla dziewczynki.
Kolory mówią same za siebie ;)

Zobaczmy z bliska kto tu mieszka  :) Księżyc i gwiazdka mocowane są na rzepach. Postaci dziewczynki i kota można wziąć do ręki i powędrować z nimi po macie.

Tutaj domek za dnia, jak Wam się podoba takie słoneczko?

Dalej mieszka krecik :

Są też kolorowe motylki :)

W liściach zagrzebał się jeżyk:

W kwiatach buszują pszczółki :) 

Jest też Pan Muchomor którego odwiedził ślimak  ;)

... i jeszcze jeden kwiatek:

Jak Wam się podoba taka mata?

***

Dziękuje, ze mnie odwiedzacie i zostawiacie miłe słowa, pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkim miłego dnia.

Smaki dzieciństwa.

Pamiętacie smaki z dzieciństwa?
Jest kilka takich które zapadły mi głęboko w pamięć... smak i zapach cukrowej waty.
Taki smak łączy pokolenia, snuje nić porozumienia.
Oto kolejna przygoda staruszków :)

****

Jak dziadek zobaczy co mam, od razu włączy mi się łasuch ;)

Czy ta wata jest dla mnie? Czy przypominasz mi nasze pierwsze spotkanie... wydaje się jakby to było wczoraj...

Pamiętam te rude warkocze... pierwszy raz zobaczyłem je gdy kupowałaś cukrową watę... i tę czerwoną sukienkę. Byłaś i jesteś najpiękniejszą dziewczyną na świecie.

Ale co to? Kto do nas biegnie?

Moja ukochana wnusia, teraz wiem dla kogo ta wata :)

Jesteś taka podobna do babci...

Chodź do nas babciu ♥

A teraz opowiedzcie mi raz jeszcze jak się poznaliście, uwielbiam słuchać tej opowieści :)

Tak... ja również uwielbiałam słuchać wspomnień, opowiadanych np. przez babcię i ciocię mojego męża. 

Teraz mogę je sobie przypomnieć i przekazać dalej... a Wy dzielicie się swoimi wspomnieniami z młodszym pokoleniem?